L.S.,
Dit is een brief van een veteraan 42ZVE lichting 76-6.
Op het allerlaatste moment (na 10 maanden) heb ik een beroep gedaan op de Wet Gewetensbezwaarden. (Dit niet vanwege ons eskadron - wij werden steeds overal als vorsten behandeld) Zes jaar geprocedeerd, zes maanden extra gediend. Wij schrijven inmddels 1985.
Nog een paar jaar later kregen wij Srebrenica. Dit waren niet langer de Russen die ik nooit als vijand heb kunnen beschouwen. In woede uitgebarsten heb ik toen een aangetekende brief naar het Ministerie van Defensie gestuurd, dat ik mijn dienstweigering introk en naar het front wilde. Met de opmerking dat deze brief wel wat extreem was, maar dat ik desondanks wel antwoord verwachtte. Daarop wacht ik nog steeds.
Mijn vraag aan u, medeveteraan, is:
Zijn er nog reünies of iets dergelijks, van de lichtingen jaren 70 en omstreken, waar een geestelijke worstelaar als ik kort maar krachtig zijn eitje kwijt kan?
Anne Jacob van Omme
Rozenstraat 86-A
1016 NX Amsterdam
ajvanomme@gmail.com
06 47 86 57 78
P.S.:
Enige jaren geleden zag ik een merkwaardige film over een vietnam-elite-veteraan. Hij was getuige van een moord maar weigerde informatie te geven tenzij de officier van justitie kon vertellen hoe lang de gemiddelde overlevingstijd “in action” destijds voor hun groep was. “Two days?” probeerde de officier. “Twelve minutes! Twelve fucking minutes!”
Wat een mietje, dacht ik. In onze tijd (1977) was voor 42ZVE de gemiddelde overlevingstijd NEGENTIG SECONDEN. Dat las ik later toevallig op de voorpagina van NRC-Handelsblad….. Gr., Anne